مادر "
مرا ببخش
درد بدنم بهانه بود !
.
.
.......
کسی رهایم کرده که صدای بلند گریه ام
..
...
اشک هایت را در آورد

این خانه ...
یک خوبی دارد !..
گوش صاحب خانه و همسایه هایش ..
سنگین است !..
گریه ی وقت و بی وقت مرا نمی شنوند !!

بیچاره عروسک!
دلش میخواست زار زار گریه کند
اما...
خنده را بر لبانش دوخته بودند..

همین خنده های ساده توست ..
وقتی با تمام غصه هایت می خندی ...
تا از تمام غصه هایم رها شوم .. !

 

بیچاره عروسک!
دلش میخواست زار زار گریه کند
اما...
خنده را بر لبانش دوخته بودند..

چه ساده درد می كشم

 اسیر قهر و آشتی میون آب و آتشم
چه عاشقانه زیستم چه بی صدا گریستم
چه ساده با تو هستم
چه ساده بی تو نیستم
تو را نفس كشیدم
به گریه با تو ساختم
چه دیر عاشقت شدم ...